Zaledwie kilkadziesiąt kilometrów od centrum Warszawy leży Puszcza Kampinoska – potężny kompleks leśny, którego większość znajduje się na terenie Kampinoskiego Parku Narodowego wpisanego w 2000 r. na listę rezerwatów biosfery UNESCO. Puszcza Kampinoska to świetne miejsce na wędrówki piesze i rowerowe oraz doskonała okazja do obcowania z przyrodą.
Puszcza Kampinoska ma około 670 kilometrów kwadratowych powierzchni, chociaż – co może zaskakiwać – tylko 270 kilometrów kwadratowych lasów. Pod względem krajobrazowym charakteryzuje się równoleżnikowym układem pasowym. Teren został ukształtowany przez wody płynące pod czołem lądolodu w okresie zlodowacenia bałtyckiego. Ponieważ taras zalewowy to żyzne gleby mady, bardzo wcześnie rozwinęło się tutaj osadnictwo – pierwsze wzmianki już z XI wieku. Właściwa puszcza jest jednak umiejscowiona na tarasie wydmowym, a jej największą atrakcją jest przeplatanie się wydm i bagien. W Puszczy Kampinoskiej występują też torfowiska. Las jest uzależniony od opadów atmosferycznych, a skutki długotrwałej suszy są bardzo szybko widoczne. Pod względem roślinności dominują tu bory sosnowe rosnące na wydmach – ich widok przywodzi na myśl wybrzeże Bałtyku. Chociaż w puszczy żyje bardzo dużo zwierząt, najbardziej charakterystycznym i najbardziej rozpoznawanym jest łoś. Można go spotkać bardzo często, do tego czasem zdarza mu się wędrować do miasta – kilka lat temu jeden trafił aż do warszawskiej Cytadeli.